یه وقتایی یه آدمایی تو زندگیت هستن که هم تو فکر میکنی اونا همیشه منتظرتن و تورو با همه ویژگی های خوب و بدت دوست دارن هم خودشون همچین فکری دارن 

ولی کافیه باهاشون به سوتفاهم کوچیکی بربخوری که از برونگرا بودن اونا و درونگرا بودن تو ناشی میشه... اون وقته که میبینی چطور به راحتی مشکل ساده رو به بحران تبدیل میکنن و تو متهم ردیف اول اون بحران میشی

مهم نیست چقدر نزدیکن... مهم نیست چقدر عزیزن... مهم نیست چقدر تورو میشناسن و یه سری مسائل رو  چند صد بار براشون توضیح دادی...

مهم اینه که درست در زمانی که باید بفهمن ، وانمود میکنن نمیفهمن... 

یادت باشه رایحه... از حالا روزی چندبار با خودت تکرار کن:

برو آنجا که تورا منتظرند